Filmtip op Zondag: The Time Traveler’s Wife

Op deze fijne zonnige zondag een korte post met een filmtip: voor als je nog niets te doen hebt vanmiddag of vanavond:

The Time Traveler’s Wife is een verfilming van het boek van Audrey Niffenegger. Heb het boek zo’n 2 jaar geleden gelezen dus wist niet meer precies hoe het allemaal ging, maar dat is meestal een voordeel bij een boekverfilming. Het verhaal gaat over Henry, die de bijzondere gave heeft door de tijd te kunnen reizen. Hij heeft alleen geen tijdmachine zoals professor Barabas, maar zijn lichaam verdwijnt en verschijnt op bepaalde moment zonder dat hij daar veel controle over heeft. Dat dit nogal onpraktisch is lijkt duidelijk, dat wordt in het boek ook leuk beschreven. In de film moet het uiteraard wel allemaal wat sneller gaan dan in een boek, dus wat grappige details op dit punt.

De film draait vooral om de relatie van Henry met Clare, die hij op allerlei momenten in de tijd tegenkomt (hij oud, zij nog jong; allebei even oud, etecetera). Ik vond de film zeker niet tegenvallen, ondanks dat het boek (cliche) mooier blijft. Goed verhaal en leuk voor op de bank met vriendin :). Gaat dat zien dus!

De trailer:

Internationaal Filmfestival Rotterdam (3): Build a Ship, Sail to Sadness

19.45u – The Adventures of John and John / Build a Ship, Sail to Sadness.

De laatste film die we gezien hebben was het meest experimenteel, van de net afgestudeerde Britse filmmaker Laurin Federlein. De aankondiging was als volgt:

Muzikale experimentele roadmovie over de gekwelde romanticus Vincent, die op zijn brommertje de Schotse bergen doorkruist om de plaatselijke bevolking te verblijden met zijn mobiele disco. Met hartverscheurende popliedjes van en door hoofdrolspeler en scenarist Magnus Aronson.

Ik verwachte eigenlijk een soort musical, maar dit bleek mee te vallen. Al met al zaten 3 liedjes in. De hoofdrolspeler (Magnus Aronson) was erg geestig en deed soms denken aan Borat door de manier waarop hij de nietsvermoedende dorpsbewoners ondervroeg over zijn plannen voor een mobiele disco. Hij maakte de eenzaamheid die in de bergen heerst in ieder geval goed duidelijk met de vaak vermakelijke gesprekken. Vooral het stukje waarin hij een camper gaat bezichtigen die wellicht dienst kan doen als mobiele disco vond ik erg geestig. Toch was de film overall niet heel sterk, af en toe duurde het allemaal iets te lang.

Een beetje jammer was het ook dat de bios (toch Pathé) nogal te kampen had met geluidsproblemen, waardoor de film zelfs enkele minuten stopgezet werd! Ook lullig voor de maker en hoofdrolspeler die in de zaal zaten om dat het de ‘worldpremier’ was. Wel leuk was het dat zij na afloop ook nog wat vragen uit het publiek konden beantwoorden (bijvoorbeeld waar het idee voor het benzinesnuiven van Magnus nu vandaan kwam).

Kort gezegd een aardige film met af en toe mooie beelden (hoewel op hi8 opgenomen) en komische momenten, maar niet heel bijzonder.
***

Oh ja, het The Adventures of John and John in de titel slaat op de korte film die we vooraf kregen voorgeschoteld. Erg grappige stop-motion film met veel Britse humor over twee mannen die een machine testen die gedachten in beeld kan omzetten.
*****

Internationaal Filmfestival in Rotterdam (2): La Antena

15.45u – La Antena ****

Deze Argentijnse film van Esteban Sapir is een van de kanshebbers voor een Tiger Award op het festival, had er daarom vooraf al veel over gehoord en wilde ‘m graag zien. Bijzonder is dat het een stomme film is, waarin ongeveer 3 woorden worden gesproken (“estás ahi mama?”). Niet dat het daardoor een mindere film is, het maakt het juist een heel andere ervaring. In de film wordt op een erg leuke manier gebruik gemaakt van woorden. Gelukkig kon ik ook de Spaanse teksten begrijpen, want er zat iemand met zijn hoofd voor de engelse vertaling :).

Het verhaal in het kort is dat er een evil “Mr. TV” is die er met zijn mega antenne voor heeft gezorgd dat de hele stad niet meer kan praten. Om de macht over iedereen te krijgen probeert hij nu ook nog eens alle woorden te stelen! Gelukkig is er een groepje
moedige burgers die daar een stokje voor willen steken, en hoe dat gaat kun je zien in de film. Het heeft iets te maken met een gegijzelde danseres (zie foto) en een blind jongetje. De stijl van de film deed me overigens een beetje denken aan Sin City, omdat het door de teksten in beeld soms bijna comic-achtig was.

Door de warmte in de zaal moet eerlijk bekennen dat ik wellicht een paar keer mijn ogen even dichtdeed tijdens de film, maar dat lag meer aan mijn eigen vermoeidheid dan aan de film (en aan het feit dat we onze koffie niet mochten meenemen in de zaal 🙁 ).

Een aanrader in ieder geval!